飘零为客久,衰老羡君还。
出自唐朝杜甫《涪江泛舟送韦班归京》
追饯同舟日,伤春一水间。飘零为客久,衰老羡君还。
花远重重树,云轻处处山。天涯故人少,更益鬓毛斑。
注释参考
飘零
飘零 (piāolíng) (花叶等)凋谢脱落;飘落 faded and fallen 黄叶飘零 比喻漂泊流落 alone and with no one to depend on衰老
衰老 (shuāilǎo) 年老而精力、体质衰弱 old and feeble;decrepit;senile杜甫名句,涪江泛舟送韦班归京名句。注释由系统生成,仅供参考
0
纠错
猜你喜欢
诗词推荐
最新应用